Οι καλοί και οι κακοί της πρώτης φάσης

Η πρώτη φάση των ομίλων της Euroleague ολοκληρώθηκε και  αναφέρουμε για τις ομάδες που απογοήτευσαν με την απόδοση τους και εκείνες που πήγαν καλύτερα από τις αρχικές εκτιμήσεις.







Για ακόμα μια χρονιά στην πρώτη φάση της Euroleague είδαμε ομάδες που ξεκίνησαν την χρονιά με υψηλούς στόχους να μένουν εκτός συνέχειας ή να τερματίζουν σε χαμηλότερη από την αναμενόμενη θέση, αλλά και ομάδες που από το... πουθενά άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις και πήραν σπουδαίες νίκες. Το gazzetta.gr γράφει για τις τρεις ομάδες που η απόδοση τους ξεπέρασε τις προσδοκίες και για τις τρεις που απογοήτευσαν.

Οι καλοί:

Ζαλγκίρις Κάουνας

Το καλοκαίρι που πέρασε για τους Λιθουανούς ήταν αρκετά δραστήριο. Προσπάθησαν αρκετά να επαναπατρίσουν τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους αλλά τελικά εκείνος κατέληξε στην Βαρκελώνη. Το γεγονός αυτό όμως δεν τους πτόησε καθόλου. Απέκτησαν σπουδαίους παίκτες όπως ο Ντάρντεν, ο Λαφαγιέτ και οι αδερφοί Λαβρίνοβιτς, ενώ στην πατρίδα του επέστρεψε ο πολύ έμπειρος Ριμάντας Καουκένας. Οι παραπάνω κινήσεις σε συνδυασμό με την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Χουάν Πλάθα, γέμισαν αισιοδοξία τους Λιθουανούς, χωρίς όμως (σχεδόν) κανένας να περιμένει το ξεκίνημα που πραγματοποίησε η Ζαλγκίρις.

Οι Λιθουανοί ξεκίνησαν με 5/5 νίκες παίρνοντας μάλιστα σπουδαία εκτός έδρας αποτελέσματα σε Βιτόρια, Τουρκία αλλά και ΣΕΦ. Το πιο σημαντικό, ωστόσο, ήταν ότι εκτός από τα αποτελέσματα, η Ζαλγκίρις έπαιζε και πολύ καλό μπάσκετ, κάτι που σίγουρα εξέπληξε το μπασκετικό κοινό. Η ομάδα από το Κάουνας τερμάτισε στην πρώτη θέση του ομίλου παρά την εντός έδρας ήττα από τον Ολυμπιακό και δεν μπορούσε παρά να είναι στη λίστα με τις ευχάριστες έως τώρα εκπλήξεις. Το ζητούμενο, βέβαια, για την ομάδα του Πλάθα είναι η διάρκεια...

Ουνικάχα Μάλαγα

Η περσινή πορεία της Ουνικάχα ήταν από τις χειρότερες στην ιστορία της, καθώς τελείωσε χωρίς νίκη το Top 16 της Euroleague και έμεινε εκτός playoffs στην ACB. Όπως ήταν λογικό οι άνθρωποι της Μάλαγα δεν μπορούσαν να αφήσουν την ομάδα με την ίδια εικόνα και φέτος, γι' αυτό αποφάσισαν να δώσουν το τιμόνι στον Κροάτη Γιάσμιν Ρέπεσα και να αποκτήσουν έμπειρους και ποιοτικούς παίκτες όπως ο Σέρχι Βιδάλ, ο Τζέιμς Γκιστ και ο Φραν Βάσκεθ.

Όπως και στην περίπτωση της Ζαλγκίρις όμως, έτσι και σε εκείνη της Μάλαγα, υπήρχε μεν αισιοδοξία για μια καλή πορεία (σίγουρα καλύτερη από πέρυσι) αλλά λίγοι περίμεναν τα αποτελέσματα που τελικά πήρε το σύνολο του Ρέπεσα. Η Ουνικάχα έπαιξε αρκετά καλό μπάσκετ και παρουσίαζε θετικά στοιχεία τόσο σε άμυνα όσο και σε επίθεση. Χαρακτηριστικότερη η νίκη στο Τελ Αβίβ επί της Μακάμπι (62-64), ενώ την πολύ καλή απόδοση και σταθερότητα που είχε στο παιχνίδι της μαρτυρά και το γεγονός πως τερμάτισε τρεις νίκες ψηλότερα από την πολύ έμπειρη Σιένα.

Κάχα Λαμποράλ

Το αντίθετο δρόμο από τις Ζαλγκίρις και Ουνικάχα ακολούθησε το καλοκαίρι η Κάχα Λαμποράλ. Οι Βάσκοι έχασαν όλα τα βασικά τους στελέχη (Πριτζιόνι, Τελέτοβις) και το ρόστερ τους σε καμία περίπτωση δεν ήταν δυνατό όπως τα προηγούμενα χρόνια. Το γεγονός αυτό βγήκε και στο παρκέ με την Κάχα να μην αποδίδει καλό μπάσκετ και μετά από 7 αγωνιστικές να μετράει μόλις μια νίκη.

Δεν μπορούμε, όμως, να την αφήσουμε εκτός από την λίστα με τις ομάδες που κέρδισαν τις εντυπώσεις, καθώς έκανε ένα πολύ δυνατό finish και κατάφερε τελικά να πάρει την 4η θέση από τον όμιλο του Ολυμπιακού. Σίγουρα την επηρέασε θετικά η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία, με τους Βάσκους να καταφέρνουν κάτι που έμοιαζε ακατόρθωτο μετά την ήττα στην Κροατία από την Τσεντεβίτα. Να παίρνουν δηλαδή το εισιτήριο για το Top 16, παίζοντας κατά διαστήματα και καλό μπάσκετ, όπως έκαναν στην Τουρκία με την Εφές (76-91).

Οι κακοί:

Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ

Για ακόμα μια χρονιά στην Τουρκία ξόδεψαν πολλά λεφτά. Μάλιστα φέτος τα ξόδεψαν και για προπονητές, με την Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ να προχωράει στην πρόσληψη του Σιμόνε Πιανιτζιάνι, στο πρόσωπο του οποίου περιμένουν να δουν αυτόν που θα τους οδηγήσει επιτέλους σε ένα Final Four. Όπως όμως ήταν λογικό δεν έμειναν μόνο στον Ιταλό τεχνικό, αφού στην Τουρκία πήγαν και παίκτες όπως ο Μπατίστ, ο ΜακΚάλεμπ και ο Άντερσεν για τους οποίους ξοδεύτηκαν πολλά εκατομμύρια.

Σε καμία περίπτωση, ωστόσο, η Φενέρ δεν έπαιξε το μπάσκετ που πολλοί περίμεναν. Και αν η ομάδα του Πιανιτζιάνι πήρε κάποιες νίκες που τελικά την έφεραν στο Top 16, είναι δεδομένο ότι από ένα τέτοιο ρόστερ ο κόσμος της Φενέρ περιμένει πολλά περισσότερα. Δεν είναι, εξάλλου, μόνο το θέαμα που απουσίασε από τις εμφανίσεις των Τούρκων, καθώς άμα παίζει την πρόκριση την τελευταία αγωνιστική με την Καντού, είναι δεδομένο ότι η παρέα του Μπατίστ πρέπει να παρουσιάσει μεγάλη βελτίωση αν θέλει να πετύχει κάτι καλό στο Top 16.

Εμπόριο Αρμάνι Μιλάνο

Αναμφίβολα η μεγαλύτερη απογοήτευση της φετινής Euroleague. Από την περσινή σεζόν στο Μιλάνο έχουν θέσει υψηλούς στόχους και αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που η ομάδα ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο το καλοκαίρι, διατηρώντας παράλληλα τον κορμό των Μπουρούση, Φώτση και Κουκ. Κανείς δεν περίμενε από το Μιλάνο να χτυπήσει τις παραδοσιακές δυνάμεις και να διεκδικήσει εισιτήριο για το Final Four, άπαντες όμως θεωρούσαν ότι τουλάχιστον θα βρεθεί στο Top 16.

Ο Σέρτζιο Σκαριόλο όμως τελικά κατάφερε αυτό που το καλοκαίρι έμοιαζε εξαιρετικά δύσκολο. Κατάφερε να αφήσει την Εμπόριο Μιλάνο εκτός Top 16 και αναφερόμαστε κυρίως στον τεχνικό της ομάδας διότι οι Ιταλοί έπαιζαν άσχημο μπάσκετ. Δεν ήταν δηλαδή μόνο τα αποτελέσματα που τους άφησαν εκτός συνέχειας. Οι εμφανίσεις τους σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούσαν το ατομικό ταλέντο που υπάρχει στο ρόστερ και αυτό οφείλεται αποκλειστικά στον Σκαριόλο που δεν κατάφερε ομαδικά να δημιουργήσει ένα καλό σύνολο.

Σιένα

Η φετινή χρονιά είναι πολύ διαφορετική για την Σιένα. Το μπάτζετ μειώθηκε δραματικά και κανένας στις τάξεις τις ομάδας δεν έχει τις απαιτήσεις του παρελθόντος. Το υλικό, ωστόσο, των πρωταθλητών Ιταλίας μόνο άσχημο δεν είναι και η Σιένα αποτελεί μια από τις παραδοσιακές ομάδες του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Το γεγονός, λοιπόν, ότι τερμάτισε στην τρίτη θέση του ομίλου και 3 νίκες μακριά από τις Μακάμπι και Μάλαγα, την βάζει στη λίστα με τις «κακές» της πρώτης φάσης. Δεν θα πούμε ότι απογοήτευσε, αφού όπως αναφέραμε οι στόχοι δεν είναι ανάλογοι με τον προηγούμενων ετών. Ήττες όμως όπως εκείνες από τις Άλμπα και Πρόκομ στην Τοσκάνη δεν ταιριάζουν στο μέγεθος και την φανέλα της Σιένα που είναι δεδομένο πως πρέπει να ανεβάσει την απόδοσή της στο Top 16.

πηγή:gazzeta.gr